Patrick, ploegbaas bij Superdak: ‘Als je ze niet tegenhoudt, zouden ze elke week gaan uit eten’

Patrick Vandebroek is ploegbaas bij dakdekker Superdak in Paal, al is dat niet altijd het geval geweest. Het bouwen van paardenwagens, keukens, veranda’s… Het is zo gek niet of Patrick deed het. ‘Dan ben ik in ’94 opeens begonnen met daken, hoewel ik nooit had gedacht dat dit mijn ding ging zijn. Maar dit is het gewoon’, vertelt hij. ‘Ik had er ook geen ervaring in en ben eerst elders aan de slag gegaan. Maar na een tijdje bleek het gras bij Superdak groener te zijn, dus heb ik de overstap naar hier gemaakt. Er wordt altijd gezegd dat het op een ander niet beter is, maar hier is het dat wel (lacht).’ 

Kan je kort even omschrijven wat Superdak precies doet, Patrick?

“We doen hier alles als het op daken aankomt. Platte daken, overzetdaken, gevelbekleding... Het totaalproject! Vroeger waren vooral de overzetdaken populair, maar die markt neemt wat af de dag van vandaag. Nu draait het meer rond de gewone daken en de timmerwerken of gevelbekleding die daarbij komen kijken. Dit doen we allemaal met zo’n 12 à 13 man geloof ik, waaronder 4-5 ploegbazen.”

Oke, duidelijk! Hoe is dat contact hier onder collega’s?

“Fantastisch... Als er bijvoorbeeld iemand verjaart of ziek is, dan lees je meteen berichtjes van iedereen in de WhatsApp-groep. Dat heb ik daarvoor, bij andere werkgevers, nooit ondervonden. Het zijn gewoon twee fantastische mannen als baas. Als ik zie hoe ze op sommige dingen reageren, dan maakt me dat soms zelfs een beetje emotioneel. Dat heb ik nooit gekend zo. Ik heb een tijdje geleden namelijk een zware operatie aan mijn knieën gehad, wat het voor mij niet meer mogelijk maakt om even actief mee te werken als ervoor. Daar houden ze rekening mee en dat is écht enorm fijn.”

Dat begrijpen we heel goed. Wat maakt dat die band zo sterk is? Worden er teambuildings georganiseerd?

“Goh, eten en drinken, dat is hier… *dramatische pauze* Als je ze niet tegenhoudt, zouden ze elke week gaan. Je moet toch wel rekenen op een maandelijks etentje. Ook bij het bouwverlof doen we van alles. Zoals paintballen of golven en erna altijd iets samen eten. Vorig jaar was het bijvoorbeeld kleiduifschieten. Dat je denkt: moe hoalen ze het, hè? Dat is plezant. Iedereen is ook altijd aanwezig dan. Dat zegt al genoeg, want het is zeker niet verplicht.”

Hoe ziet het team er tenslotte uit? Speelt er veel ervaring mee?

“Ralf, Erik en ik zijn zowat de oudsten. Maar we werken eveneens met schoolverlaters van 20-21 jaar, die nu een vast contract hebben gekregen. Daarnaast zijn er nog een paar ploegbazen, die lopen tegen de 30 ongeveer aan. Er zijn zeker doorgroeimogelijkheden. De mannen willen hier vooruit en verder groeien. De ruimte begint al te pitsen, dat zie je. Ze zitten hier nu 11 jaar. Toen we hier in het begin aankwamen konden we onze camionetten gewoon in de werkhal parkeren. Dat kan nu helemaal niet meer (lacht).”