Fikri en Onur van Rotom zijn het erover eens: “Supercontent en goed verwend”

Ozcan Fikri en Ozcan Onur. Vader en zoon. Vrachtwagenchauffeur en magazijnier. Beide medewerker bij Rotom Groenten & Fruit in Sint-Katelijne-Waver. De oudste heeft al 12 jaar ervaring op de teller bij de firma, terwijl de jongste in november 2021 startte en dus nog maar net hier komt piepen. Over één ding kunnen ze het alvast beiden eens zijn: “Dit is echt een mooi familiebedrijf, waarbij meteen duidelijk wordt hoeveel energie en tijd de familie zelf hierin steekt. Ze werken mee, ze werken samen. Dat wekt spontaan motivatie op bij iedereen”, klinkt het. 

Heren, wat doen jullie hier precies?

Fikri: “Ik ben vrachtwagenchauffeur en ik doe dat werk héél graag. Ik ben ook al 27 jaar actief op de baan, dus dat kan al tellen. We hebben voornamelijk vaste ritten. Ik kom hier ’s morgens aan, laad de vrachtwagen en rij naar het afleverpunt. Soms rij ik ook eens naar Duitsland, maar dat zijn geen verre ritten hoor. Gewoon een dagrit tot Dortmund bijvoorbeeld. Maakt niet uit welke rit er op de planning staat, ik doe ze allemaal even graag. Elke dag opnieuw. Echt waar. Ik zever niet, hè (lacht). Ik rij graag. Nog geen enkele dag ben ik hier met een lang gezicht buiten gekomen. Nog nooit in die 12 jaar.”

Onur: “Ik begin de dag met de bestellijst te overlopen. Genk heeft bijvoorbeeld 33 paletten van iets nodig, Sint-Niklaas 25 paletten… Al die producten verzamel ik en zet ik klaar aan de kaai. Zo kunnen de chauffeurs ze meteen laden en verliezen ze geen tijd. Eenmaal de vrachtwagens vertrokken zijn, maak ik de bestellingen klaar voor hier in de buurt. Zoals die voor de avondritten of voor andere bedrijven die hier producten komen halen ’s avonds. Soms breng ik ze ook zelf even naar BelOrta. Rond 15-16 uur komen de bestellingen voor de volgende dag binnen, dus dan weet ik ook al meteen wat ik de volgende dag nodig ga hebben. Dan zet ik dat alvast klaar voor bestickering enzovoort. Maar wie weet treed ik binnenkort in de voetsporen van mijn vader. Ik ben namelijk ook voor mijn rijbewijs C aan het leren. Dat kan perfect via hier - daar hebben ze me mee geholpen.”

Genoeg te doen, lijkt ons! Is er genoeg tijd om eens een babbeltje met collega’s te maken?

Fikri: “Als ik op de baan ben, is er natuurlijk niet veel direct contact. Iedereen heeft zijn eigen routes die hij rijdt. Maar we staan wel altijd in contact met elkaar en bellen regelmatig. Als iemand ergens naartoe moet en hij weet niet waar de ingang precies ligt of weet de code niet voor ergens binnen te geraken, dan wordt die meteen geholpen. 

Ik kom hier ook dagelijks in het magazijn, dus dan zie ik de collega’s wel. Een beetje lachen en zeveren, dat moet zeker kunnen dan. We plagen elkaar geregeld, daar moet je mee kunnen lachen natuurlijk. Onder elkaar nemen we niks serieus – lachen is gezond (lacht). We laden en lossen dan ook samen. Je zal hier nooit in je eentje bezig zijn. Als we hier zijn en iemand moet geholpen worden, dan doen we dat allemaal samen.”

Onur: “In het magazijn zie ik wel iedereen bijna elke dag hier. Als ik de producten voor de ritten heb klaargezet, help ik de chauffeur mee met laden. Dan is er ook tijd voor een babbeltje. Er hangt een fijne sfeer, dankzij de toffe collega’s ook natuurlijk. Iedereen doet zijn ding, maar helpt elkaar ook.”

Geldt dat positivisme eveneens als het op de band met jullie zaakvoerder, Tom, aankomt?

Fikri: “Ik ben niet van de nieuwste hier. Toen ik hier begon, was Tom er zelfs nog niet. Erik, de vader, stond toen nog aan het roer. We hebben eigenlijk niemand echt voor ons staan als ‘baas’, ze werken gewoon met ons mee en rijden soms ook met de vrachtwagen. Wat wij doen, doen zij ook. Het is een familie die hard werkt, echt waar. De mama van Tom zit soms ook in de serres te helpen. Ze doen alles voor hun bedrijf. Daarom groeien ze ook zo hard.”

Onur: “Ik werk hier pas 6 maanden, maar ook ik heb al het gevoel dat ik bij Tom terechtkan voor elk probleem. Als er iets is dat ik nog niet weet - soms zijn er producten die ik nog niet goed ken - kan ik zeker bij hem aankloppen. Tom helpt me er dan mee. Of collega’s natuurlijk, die staan ook altijd klaar.”