Bijna de hele familie Vaes is aan de slag bij grond- en afbraakwerken Croes NV

“Ik heb nog een dochter, maar zij gaat dit niet zo zien zitten”, lacht Bart Vaes, vrachtwagenchauffeur bij Croes NV. Al heeft hij weinig te klagen, want zijn drie zonen Martijn, Robin en Daan zijn eveneens werkzaam bij deze aannemer in grond- en afbraakwerken uit Geetbets. “Tijdens het avondeten praten we altijd nog een klein uurtje na over wat er die dag allemaal gebeurd is.”

Ben jij de voortrekker geweest in deze familie- slash werkaangelegenheid, Bart?

Bart: “Nee eigenlijk niet, want hij *wijst naar Martijn* was het eerste hier.”

Martijn: “Inderdaad, als betoncentralist werk ik hier al zo’n twee jaar en heb ik nadien papa hierin meegetrokken.”

Robin: “Ik ben als breker een jaar geleden samen met papa begonnen.”

Daan: “Als schoolverlater werk ik hier nog maar 1,5 maand in de startpositie van handlanger/wegenbouwer.”

Waarom zijn jullie hier bij Croes destijds begonnen?

Bart: “Die grondwerken zijn een stiel dat de mannen wel aanspreekt denk ik.”

Martijn: “Ja en die grote machines vooral ook, hé. Da’s fijn om mee te werken.”

Daan: “Zeker, het is tof, plezant. Als handlanger sta ik mee in voor de dagdagelijkse opdrachten. Ook met de bedoeling om mij op te werken en nog meer met machines bezig te kunnen zijn.”

Wat zorgt ervoor dat jullie elke dag voor Croes blijven kiezen?

Bart: “De pree! (lacht). Nee, er wordt zeker niet slecht betaald, maar het zijn ook de extraatjes die het doen. Zoals de uniforme kleding die iedereen nu aan heeft. De meesten hebben ook een wagen waarmee ze naar huis mogen rijden, waardoor je niet nog eerst ergens moet verzamelen, maar rechtstreeks van thuis uit kan vertrekken. De vrachtwagen komt bij mij mee naar huis en de jongens hebben elk een bestelwagen. We hebben een redelijk grote oprit, maar die staat goed vol. Robin heeft onlangs het huis gekocht van mijn ouders, dus zondagavond brengen we al onze eigen auto’s naar daar en de buskes van Croes naar thuis. Vrijdag is dat andersom (lacht).”

Martijn: “Dat, en de fijne sfeer onder de collega’s ook, hé.”

Die fijne sfeer wordt misschien ook bevorderd door eventuele teambuildings?

Bart: “Ik werk hier nog maar een jaar, dus ik heb dat nog maar één keer meegemaakt. Na het bouwverlof werd er een opleidingsdag georganiseerd die we ’s avonds afsloten met een grote BBQ – een fiejest met eten en muziek. Ik vond dat geweldig, ja!”

Rob (QHSE manager) *komt tussen*: “Dit jaar was het de tweede editie van deze veiligheidsdag en we houden eraan om dit elk jaar te herhalen. Er hoort elk jaar ook een eindejaarsgeschenk bij. Soms is dat een bon, soms een cadeau. Het idee voor dit jaar is nog in de maak. Daar kan ik nog niets over verklappen (lacht).”

Feest, eten en drinken, cadeaus… Is er tenslotte nog zo’n troef die jullie bij Croes vinden en nergens anders?

Martijn: “Zeker ook de vrijheid die je hier hebt. Het is niet zo dat ze hier op ‘je kap’ zitten. Als je goed bezig bent, laten ze je doen.”

Bart: “En de dames van de directie mogen er ook wel zijn! Het zijn schatten van vrouwen. Het is altijd fijn om daar langs te gaan (lacht).”

Martijn: “Ik laad voornamelijk beton, mengpuin, stabilisé… Alles wat je hier rond je ziet, laad ik met de wiellader in de vrachtwagen voor de klant. Collega Jeroen is de centralist, maar als hij er niet is, ben ik de back-upsteun hier en zorg ik ervoor dat de site draait en de klanten geholpen zijn. Via een tablet in mijn wiellader stuur ik dan de centrale aan.”

Bart: “Dat is zijn wiellader die hierachter staat. Ik breng vervolgens alles weg om de werven te bevoorraden. Waar we nu staan, noemen we de breekwerf. Dit is een vaste werf van Recom, een zusterbedrijf van Croes.”

Jullie komen elkaar dan ook wel eens tegen hier of op een werf?

Bart: “We zien elkaar wel geregeld, hé? *kijkt naar de jongens*. Bij Martijn kom ik bijvoorbeeld laden. En dat gaat eigenlijk heel goed. We lachen en zeveren, gooien al eens ne stiejen naar elkaar om te lachen (lacht). Plezier moet je zelf maken. Robin en Daan zie ik ook regelmatig op de werven. Dat maakt dat we altijd genoeg gespreksstof hebben voor tijdens het avondeten.”