Hugo, chef van het bakkersatelier bij Bakkerij Vanalles & Nogwat: “Een simpel aardbeientarteletje vind ik nog het beste”

Hugo Hermans is al bijna 7 jaar chef atelier bij Bakkerij Vanalles & Nogwat. Hij plant, bedenkt, ziet erop toe, maakt en springt in waar nodig. Zoals de naam van de bakkerij het beaamt: Vanalles & Nogwat. Om zijn team aan te vullen, is Hugo op zoek naar die persoon die de kers op de taart is. Of de slagroom in zijn sjoeke. Of de chocolade op zijn éclair…

Hugo, vertel ons eens iets meer over wat je doet hier. 

“Ik sta vooral bij de patisserie boven. Momenteel ben ik bezig met de voorbereidingen voor de feestdagen. Gisteren heb ik bijvoorbeeld de uurroosters gemaakt en zorg ik ook voor de taakverdeling en de opleiding van het personeel. Verder sta ik ook echt mee in de productie bij de collega’s. Samen bedenken we doorheen het jaar wekelijks iets nieuws dat niet standaard in ons assortiment te vinden is. Om inspiratie op te doen ga ik vaak ten rade bij mijn collega’s, want zij mogen zeker ook met ideeën afkomen! Het assortiment brood en pistolets wordt niet wekelijks aangepast, maar ook op dat vlak verandert er wel regelmatig wel iets.

Ik doe zelf eigenlijk heel graag huwelijksbiscuits, zo van die grotere en specialere dingen. Maar zo’n simpel aardbeientarteletje, dat vind ik nog het lekkerst. Ik ben daarbij best trots dat ik bij een bedrijf werk waarin nog bijna alles zelf gemaakt wordt - van grondstof tot eindproduct. Zelfs croissants, sandwiches, oliebollen, koffiekoeken, taartbodems, pudding, confituren etc. worden hier zelf gemaakt en dat hoor je tegenwoordig niet zo vaak meer.”

Wij krijgen er spontaan honger van! Waar haal jij je inspiratie?

“Dat komt door mijn jarenlange ervaring, denk ik. Ik heb gestudeerd voor bakker en ben daar ook altijd in blijven bijscholen. We gaan daarnaast geregeld naar beurzen en zelf probeer ik de trends te volgen. Hiervoor was ik ergens anders chef, dus die ervaring neem je mee. Ik ben hier eigenlijk heel toevallig terechtgekomen. Via mijn vrouw (lacht). Ik werkte in het Mechelse, maar ik stond zeker open voor iets anders. Mijn vrouw zei: ‘Ah ik heb hier juist een advertentie gelezen’. Dus ik ben meteen naar hier gekomen en mocht direct beginnen. Dat voelde wel goed en de deal was snel beklonken. 

Ik mag hier ook zowat mijn ding doen. De baas blijft wel de eindbeslissing nemen - zo’n korte briefing van wat we gaan doen. Of als ik iets nieuw maak, trek ik er een foto van en stuur ik dat naar hem door. Dat is altijd wel leuk, ook voor hem.”

Je kan dus wel goed overweg met de zaakvoerder?

“Het is hier geen groot bedrijf. Oké, we hebben 5 winkels, maar uiteindelijk is het meer een familiebedrijf. Je ziet elkaar hier alle dagen, bij sommige bedrijven zie je de baas nooit. Hij loopt hier rond en soms werkt hij ook nog mee. Hij kan wel eens nors overkomen als je hem niet kent, dat zal je wel zien, maar uiteindelijk heeft ‘em wel… *op de achtergrond: baas komt binnen*. Uw oren zijn nu aan het piepen, hè? Maar hij heeft zijn hart op de goede plaats. Je ziet dat klikt, dat is allemaal oké.”

En de relatie onder collega’s tenslotte?

“Ik heb echt een team dat weet wat ze moet doen. We zijn nu met een tiental mensen. Twee staan er beneden in bakkerij om de pistolets en sandwiches voor te bereiden. In Noorderwijk wordt het brood gebakken en hierboven is de patisserie-afdeling – voor de koeken en taarten. 

Er wordt zeker wel goed gelachen hier. Als wij middagpauze nemen, bij ons is dat om 10u (lacht), dan duurt dat soms wel wat langer dan normaal. Als er fijn gebabbeld wordt, kan dat altijd eens uitlopen hè. Daarnaast doe ik ook graag weddenschappen. Vooral met de baas en dan zorgen we dat ‘em altijd verliest. Dan wedden we voor een frietje stoofvlees, zoiets. En dan zit iedereen hier gezellig samen. Dat gebeurt wel geregeld. Of na het werk, dat de baas zegt: kom we gaan op de markt nog allemaal samen ene drinken.”